Voor de lezing trekt Kobe zijn overall aan en gaat aan het werk met verf, papier en taal.
‘Laat de lezing geen eenrichtingsverkeer zijn, maar laat het een gesprek worden, waar het publiek de vrijheid krijgt om ook actief mee te denken, schilderen en lachen’, glundert Kobe.
We gaan in op verschillende levensthema’s, zoals communicatie, zelfzorg, balans, maar we gaan onszelf ook observeren. We gaan na hoe we denken, kijken, luisteren en stellen onszelf daarbij de nodige vragen.
Een ludieke lezing met een dosis levensfilosofie, een lach en een traan.
De lezing is ontstaan vanuit zijn jaren ervaring binnen zijn praktijk KobeLand en is een aanvulling op zijn gelijknamige, gloednieuwe boek.