WIPCOOP - Work in Progress 2025

Tijdens WIPCOOP 2025 tonen Amina Abouelghar, Fanny Van Geel & Xavier Bascho-George & Claire Deniau, Leïla Alice, Lois Lumonga, Misha Demoustier en Sanae Jamaï dertig minuten uit hun Works In Progress. Verwacht een rijk palet aan thema’s, media en stemmen: van dans en humor tot Arabische ritmes, klassieke piano, persoonlijke liefdesbrieven aan zichzelf én zelfs een zeemeermin. 

Na de presentatie gaan ze in dialoog met dramaturgen, werkplaatsen, producenten en programmatoren over het getoonde werk en mogelijke steun. Tegelijkertijd kan het publiek deelnemen aan rondetafelgesprekken en zijn er korte pitches van andere boeiende makers.

WIPCOOP is meer dan een jaarlijks evenement: het is een doorlopend ontwikkelingsparcours in Brussel, Antwerpen, Gent en Leuven. Het doel? Nieuw artistiek werk zichtbaar maken, dialoog stimuleren en artiesten en organisaties samenbrengen om dit werk verder te ontwikkelen en tot bij het publiek te brengen.

Het netwerk van partners groeit ook buiten de landsgrenzen. In 2023 vond al een eerste internationale WIPCOOP plaats, en ook deze editie delen naast Brusselse artiesten makers uit Barcelona, Berlijn en Amsterdam hun werk.

De Works In Progress vinden overdag plaats en zijn gratis toegankelijk. Benieuwd naar wat eerdere WIPCOOP-edities hebben voortgebracht en welke voorstellingen te zien zijn? Ontdek het op www.mestizoartsplatform.be.

We bewegen langs elkaar — bodies in transit passeren elkaar in een gedeelde ruimte – elk met onzichtbare bagage. "We avoid, we protect ourselves, we retreat into the self," maar wat als onze innerlijke conflicten zichtbaar zouden zijn?   

In Bodies of Conflict and Avoidance maakt Misha Demoustier het onzichtbare voelbaar. Hij onderzoekt hoe twijfel, rouw, schaamte en weerstand zich in het lichaam manifesteren — en hoe deze gevoelens ons zowel van elkaar scheiden als met elkaar verbinden.  

Deze multidisciplinaire danssolo is een eerste stap in de richting van een groepsvoorstelling: Bodies in Transit. 

Misha Demoustier (hij/hem) heeft ondanks zijn jonge leeftijd al heel wat ervaring op de planken in het binnen- en buitenland. Hij is sinds 2008 reeds actief als danser-speler in gezelschappen zoals Kabinet K / Kopergietery, fABULEUS, Theater Malpertuis en wpZimmer. En recenter ook VOETVOLK / Lisbeth Gruwez, ULTIMA VEZ / Zoë Demoustier, LaGeste en Arkadi Zaides. Wanneer hij tijdens zijn (middelbare) studies in aanraking komt met beeldende kunsten, verdiept hij zich naast dans ook in video-installatie, instrumentenbouw en muziekspel. Met zijn overstap van danser naar maker wil Misha deze multidisciplinaire benadering in zijn werk integreren.   

Credits: Concept en dans: Misha Demoustier // Geluid: Rint Mennes & Misha Demoustier // Dramaturgie: Rint Mennes, fyllenia grigoriou // Met de steun van de Vlaamse Overheid, Ultima Vez, Voetvolk, Mestizo Arts Platform/WIPCOOP.   

In An Exercise in Acknowledgement: The Black Hermit, vernoemd naar het toneelstuk van Ngũgĩ wa Thiong’o, neemt Lois Lumonga Brochez je mee op een persoonlijke zoektocht naar Isaiah Pulania Lukanganyma, haar Zambiaanse grootvader die ze nooit heeft gekend. Geïnspireerd door de orale verteltradities van de Bemba- en Kaonde-culturen, wekt ze via stem, ritme en collectieve herinnering een verloren archief tot leven. Zo onderzoekt ze hoe je erkenning kunt geven aan wat verloren of vernietigd is — en werkt ze aan een praktijk van herstel. 

Lois Lumonga Brochez (zij/haar/die/hun) is acteur — voornamelijk actief als toneelspeler en performancekunstenaar. Ze was onder andere te zien in Human Landscapes: Book I (2018) van Michiel Vandevelde, Het betreft liefde (2019) van Tine Van Aerschot, Vier Sterren (2022) en Bite Me (2023) van KIN, The Waves (2022) en Ensemble Piece, Exhume Buried Cries / Beauty Love / Reanimate the Dead (2023) van Khadija El Kharraz Alami, en Vier muren (2025) van Marios Bellas. 

Na hun opleiding aan het Conservatorium van Antwerpen richtte ze in 2018 samen met haar afstudeerklas: KIN Collective op — een transdisciplinair kunstenaarscollectief dat zich toelegt op onderzoek, community building en zorg via storytelling (in de breedste zin van het woord). Binnen dit collectief werkt die aan het HERITAGE traject, dat de grenzen van theater verlegt naar een bredere, meer onderzoekende vorm van artistiek en maatschappelijk engagement. Tijdens dit langdurig traject ontstonden de eerste stappen naar An Exercise in Acknowledgement: The Black Hermit, wat hun eerste eigen werk is. 

Credits: Concept en spel: Lois Lumonga Brochez // Met steun van Mestizo Arts Platform/WIPCOOP, Kin Collective en Alix Konadu Opoku Bosompra. 

In haar one-woman show neemt Sanae Jamaï je mee op een intieme reis door haar innerlijke wereld, waar ziekte geen vijand is, maar een levenspartner. Via woord en dans geeft ze stem aan stilte, eenzaamheid en de kracht die schuilt in kwetsbaarheid. Met humor en eerlijkheid doorbreekt ze taboes rond handicap en nodigt ze uit tot reflectie over veerkracht en de schoonheid van anders-zijn. 

Sanae Jamaï (zij/haar) is een Brusselse maker met een passie voor inclusie en diversiteit. Ze beweegt zich tussen theater en sociale projecten, steeds met de intentie om stemmen van kwetsbare groepen te versterken. Haar werk is doordrenkt van persoonlijke ervaringen en een diepgeworteld geloof in de verbindende kracht van kunst. Met haar meertalige achtergrond en atypische parcours als chronisch zieke vrouw brengt ze unieke perspectieven op het podium. 

Credits: Concept en spel: Sanae Jamaï - Coach: Mohamed Ouachen // Met dank aan Le BAMP, KVS, TransfoCollect // Met steun van Mestizo Arts Platform/WIPCOOP. 

 In Lilo Soleil creëert leïla alice een zintuiglijk universum waarin poëzie, muziek, make-up en scenografie samensmelten tot een intiem ritueel. Via het alter ego Lilo Soleil – een zeemeermin die door kleur en klank spreekt – verkent die de verzoening van meervoudige identiteiten. Het lichaam wordt een canvas, de stem een archief, en de ruimte een cocon waarin zachtheid en kracht naast elkaar bestaan. Lilo Soleil is zowel dagboek als droom, een eiland waar het onuitgesprokene een stem krijgt. Een zoektocht naar thuiskomen, voorbij grenzen van taal, afkomst en gender. 

leïla alice (die/hun) is een transdisciplinaire maker met wortels in de Rwandese diaspora, gevestigd in Brussel. Via performance, poëzie en beeldtaal onderzoekt die hoe alter ego’s kunnen helen, uitdagen en spelen. Hun werk vertrekt vanuit het lichaam en instinct, en creëert ruimtes waar kwetsbaarheid en representatie in dialoog gaan. Met Lilo Soleil biedt leïla alice ruimte aan wat niet mocht of kon bestaan – voor zichzelf en voor wie zich herkent in de zoektocht naar een thuis in zichzelf. 

Credits: Concept en spel: leïla alice // Met dank aan: Pianofabriek // Met steun van Mestizo Arts Platform/WIPCOOP. 

One Look is een multidisciplinaire voorstelling waar dans (hiphop, krump, tricking én flamenco-invloeden), stem en klassieke piano in dialoog gaan. De blik staat centraal: als raakvlak tussen mensen, als venster op elkaars wereld, als spiegel van wat we soms liever verbergen ... In een speelse uitwisseling van elkaars disciplines tasten de performers elkaars universum af en nodigen ze het publiek uit om te kijken met andere ogen. One Look pleit voor empathie, voor het omarmen van verschil en voor de schoonheid van échte ontmoeting. 

Fanny Van Geel (zij/haar) is professioneel danser met een achtergrond in hiphop, hedendaagse en flamenco. Ze is ook fysiotherapeut en doctor in de neurorevalidatie en combineert haar liefde voor wetenschap en dans in werk met neurologische patiënten. Verder danst ze internationaal voor verschillende artiesten en TV-shows en kan je ze ook in verschillende theaters terugvinden. 

Xavier Bascho-George (hij/hem) is multidisciplinair artiest, actief als danser, zanger, spoken word schrijver, tricker en “professioneel (dag)dromer”. Naast zijn artistiek werk studeert hij om tolk te worden, zo slaat hij ook letterlijk bruggen tussen verschillende werelden.  

Claire Deniau (zij/haar) is klassiek pianist, afgestudeerd aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Naast piano spelen en lesgeven is ze kinesioloog.  

De drie makers leerden elkaar kennen in 2018 tijdens Groundwork, een intensieve workshop van TIMISS-Groundwork. Daar ontstond de eerste kiem van One Look — een ontmoeting die bleef resoneren. Ze werden nadien geselecteerd door STRAATRIJK om het project verder vorm te geven met extra begeleiding van Nordinne Traghane. 

Credits: Concept en spel: Fanny Van Geel, Xavier Bascho-George & Claire Deniau // Coach: Nordinne Traghane  // Met steun van Mestizo Arts Platform/WIPCOOP. 

Birds Cries is een dansvoorstelling die vertrekt vanuit het verlangen om samen te werken – met andere lichamen en andere ritmes. Aan de hand van bekende concepten van ritmische systemen onderzoekt Amina hoe ritmische patronen het lichaam (aan)sturen, herinneringen oproepen en gedrag vormgeven. Samen met andere dansers op het podium creëert ze een nieuwe soundscape die oude klanken herinterpreteert, tijdlagen ontrafelt en zoekt naar nieuwe manieren om te bewegen, luisteren en verbinden. 

Amina Abouelghar (zij/haar) is danser en choreograaf, werkzaam tussen Brussel en Caïro, sinds ze afstudeerde aan het CCDC in Cairo in 2019. Ze werkte aan haar eerste solo in 2023 Young Dreams die werd getoond op NEXT Festival, Les Chorégraphiques, Vevey en Festival de la Cité.

Ze maakt deel uit van het internationale dansduo Nafaq; hun werk was reeds te zien op Festival de Marseille, D-CAF, Indiscipline Festival (WIELS) en Triennale di Milano. Vanuit haar fascinatie voor muziek en ritme – en hoe dans en geluid elkaar beïnvloeden – werkt ze vaak samen met muzikanten om nieuwe performatieve talen te ontwikkelen.

Credits: Concept & performance: Amina Abouelghar // Met dank aan Workspace Brussels & Garage 29 // Met steun van: Mestizo Arts Platform/WIPCOOP.